قطع انگشت (ناخن)
قطع انگشت یا سیخک پا برای جلوگیری از نزاع در گله و در نتیجه زخمی شدن آن ها و در پیب آن پدیده کانیبالیسم انجام می شود. بنابراین به طور غیر مستقیم از کاهش تولید و در نتیجه زخمی شدن مرغ جلوگیری می شود. قطع انگشت پرنده ها باید در سن یک روزگی انجام گیرد. ناخن جوجه ها از محل بند خارجی قطع می شود و از هر پا نوک سه انگشت قطع می شود. همچنین این عمل باعث جلوگیری از اتلاف مواد خوراکی نیز می شود.
جلوگیری از اشاعه ی بیماری ها و عفونت ها
مرغدار پس از ئضد عفونیب نمودن سالن ها و مسدود کردن راه ورود بیماری باید سعی کنید شرایط بهداشتی محیط مرغداری را به مدت طولانی حفظ کند. از آنجایی که راه های آلودگی ورود عوامل بیماری زا زیاد هستند ضروری است تا مرغدار راه های جلوگیری از آن را بشناسد.در ذیل برخی از این شیوه ها شرح داده می شوند.
۱٫در پرورش مرغ با روش بستر مدفوع محل مناسبی برای رشد و تکثیر باکتری ها و انگل هاست. پولت ها و مرغ های تخم گذار به طور دائم بستر را به هم زده و ب ه آن نوک می زنند در این حالت امکان آلودگی افزایش می یابد .
۲٫ آبخوری ها و به ویژه نوع کانالی آن که در روش های پرورش قفس استفاده می شود اگر به مدفوع آغشته شود می تواند یکی از منابع آلودگی به شمار رود.
۳٫ یکی دیگر از راه های شیوع عفونت برخورد مستقیم مرغ های بیمار با مرغ های سالم است.
۴٫ زمانی که سالن ها به اندازه ی کافی از یکدیگر فاصله ندارند تبادل هوای محیط می تواند یکی از راه های شیوع بیماری باشد.
۵ ناقلان سالم (یعنی پرندگانی که از خطر بیماری گذشته اند ولی عوامل بیماری زا را با خود دارند.) هر چند بیمار نیستند ولی قادرند عامل بیماری را به مرغ های سالم منتقل نمایند.
۶ حشرات بیماری را از محیط آلوده یا مرغ های بیمار به محیط یا مرغ های سالم منتقل می کنند .
۷ میکروب ها با عوامل مختلف از قبیل انسان ها حیوانات پرنده های وحشی کیسه های دان وسایل و تجهیزات مرغداری شانه و کارتن های حمل تخم مرغ قفس های حمل ئو نقل کامیون حمل جوجه و مرغ و جز این ها منتقل می شوند .
۸ ورود جوجه ها یا پولت های آلوده به یک مرغداری می تواند تمام محیط مرغداری را آلوده نماید.
قرنطینه و کنمترل بیماری ها
گله سالم منبع درآمد خوبی است و گله بیمار باعث ضرر و زیان اقتصادی می گردد .امروزه خسارت های فراوانی در اثر تلفات یا افزایش هزینه های درمانی به مرغداران وارد می شود. فقط تلفات و افزایش هزینه درمانی نیست که درآمد مرغداری را کاهش می دهد بلکه کاهش تولید تخم مرغ و رشد جوجه ها نیز در این رابطه بسیار موثرند بنابراین از تلفات به طور کامل در مرغداری ها نمی توان جلوگیری کرد ولی میزان آن را تا حدود زیادی می توان پایین آورد .کاهش میزان تلفات با به کار گیری کاربرد برنامه های دقیق بهداشتی قرنطینه واکسیناسیون پیشگیری از امراض و کنترل انگل ها به خوبی امکان پذیر است.
نقش مدیریت در کنترل بیماری
در پیشگیری از بیماری خود مرغدار بزرگترین نقش را دارد . در این زمینه نه تنها می تواند جلوی ورود بیماری به مرغداری را بگییرد بلکه قادر است بهخ طور مکرر عملیاتی برای بهبود شرایط بهداشتی اعمال نماید . دستور العمل هایی که مرغدار به طوور حتم باید رعایت نماید ساده ولی متعدد است
